Het leven,
het leven is gegeven.
De dag en de nacht
De zon en de maan
Het gaan en het staan
En ik kijk rond
'T zijn vragen die telkens bij mij wederkeren
over geld, wonen en werken.
Soms voel ik de haast
of laatst
dat ik me afvraag of ik niet gewoon met de ganse stroom mee moet gaan varen
dat ik de vragen de zee op stuur
en ik aan land blijf.
Nee,
het zonlicht straalt veel te mooi
om haar zomaar te vergeten.
Dit bospaadje baan ik verder af.
Waar wil ik zijn?
Tis nu waar ik ben.
Waar de energie mij naar toe stroomde-
stroomt nu de winterrust en spiek ik door mijn wimpers of liefde hier écht wel huist.
De twijfels steken hun hand op om te vragen.
Hij vertelde over de geef-economie.
Ik voelde de rust in mij drijven.
Geef mij meer van dat.
Meer rust,
meer vertrouwen-
dat ik openbarst in zijn totaliteit
eens voor altijd onwetendheid van geld-werken-wonen : verledentijd.
Ik struin het internet af
en vind van alles.
Bladzijdes glippen langs mijn vingers.
Woorden spoken door het hoofd.
De complexiteit geboren,
vragen vliegen om de oren.
Het waait een aantal dagen.
Zij zei terecht
dat ik een contract ben aangegaan
en dat vraagt om zoveel euro per maand.
Kan ik dan zomaar op gratis vertrouwen gaan leven?
Gaat het echt vanzelf??
Past het contract bij die vorm van doen?
Of is het beter fatsoen, dat dan vaarwel te zeggen?
Hoe dan ook vallen dingen te proberen.
Ik stond even stil te kijken.
Dáár is zicht!
met de vraag wat ik zou doen met zoveel miljoen.
Gemeenschap kleurt de daken!
Het was de mist dat rond de deuren hing.
Koude mist die nadenkend zijn slag sloeg.
We openen een nieuwe ruimte
waar de totaliteit leeft!
We mogen samen maken
en samen zijn-
zij die hier zijn
en zij die hier komen.
Het leven ís gegeven.
Ik dank de sterren en de maan.
De vragen zullen elders verder gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten