Wie ben ik?
Ik ben Christy Lugtenberg.
Ja, maar wie is Christy Lugtenberg?
Een verhaaltje dat zich in de jaren gevormd heeft.
Een verhaaltje van herinneringen.
Gedeelde herinneringen - die de ander ook kent- houdt de persoonlijke identiteit in stand.
Wat als de herinneringen plots allen vergeten zijn?
Ik luisterde de podcast-serie over Jur Deitmers ‘De Jongen Zonder Gisteren’.
Jur wordt op een dag wakker zonder geheugen. Na een hersenvlies-ontsteking weet hij zijn eigen naam niet meer, zo ook niet wie zijn ouders zijn of zijn vrienden. Hij is 21 jaar aan herinneringen kwijt. Kan je je dat voorstellen? Wie ben je dan? Wie wordt je?
Is het zielig wat Jur is overkomen of is het juist een heuze bevrijding?
Jur klinkt als fris herboren. Hij weet vrijwel niks meer; van geschiedenis, taal tot feestdagen. Hij moet alles opnieuw leren. Maar in dit leren is hij vol bewustzijn. Hij stelt vragen in plaats van dat hij alles als koek tot zich neemt. Wat wordt hem (aan)geleerd? Hij is nieuwsgierig als nooit te voren. Waarom zijn de dingen zoals ze zijn? Hij krijgt geschiedenis-les, zoals velen van ons dat vroeger gehad hebben. Wat weten wij er nog van? Werd onze nieuwsgierigheid geprikkeld of werd de kennis ons eigenlijk als vereiste maar gewoon opgedragen? Wanneer Jur geschiedenis-les krijgt, vraagt hij de lerares de oren van het hoofd. Waarom is er oorlog? Een vraag alomtegenwoordig. Iedereen heeft het zich weleens in stilte afgevraagd. Hebben we er ooit in de klas samen echt eens goed bij stil gestaan? Op een manier dat we de vraag in onszelf kunnen onderzoeken?
Wat vanzelfsprekend is, is vaak alles behalve vanzelfsprekend. Landsgrenzen bijvoorbeeld; iemand heeft ooit een stippellijntje over een stukje land getrokken en besloten dat het van hem was?! En dit hele idee van bezit is tot op de dag van vandaag in stand gehouden en daar zijn dan vele gevechten over. En wanneer je denkt dat dit een ver-van-je-bed-show is: hoe voel je je als het Nederlands Elftal verliest op het EK? Of de voetbal-club waar je fan van bent? Het heeft allemaal te maken met grenzen en identificatie ermee.
De podcast is een aanrader; ik zie het als een zegening om zoals Jur ontvankelijk de wereld in te stappen- bewust te zijn, met open ogen te kijken en vragen te stellen. In een situatie waar ik twijfel of onzekerheid ervaar, hoor ik mijn gedachten soms graven in de database van wat sociaal gepast is/wat normaal. Het is een graven in mijn herinneringen die ik opgedaan heb. De podcast heeft mij hier meer bewust van gemaakt. Het moment dat ik deze gravende gedachtes, die handelen vanuit angst, in de smiezen krijg, probeer ik die nu naast mij neer te zetten en met vertrouwen alleen de situatie te ervaren. Het is een feest van bevrijding!
Een andere aanrader; ‘De wereld van Sofie’ door Jostein Gaarder.
Ik zit nog in het begin van het boek. Maar direct wordt er al verwezen naar de essentie van verwondering. Filosofen verwonderen zich over de wereld, net zoals kinderen dat nog doen. Sofie is nog jong, maar geen kind meer. Ze ontvangt van onbekende briefpost. ‘Wie ben je?’ wordt gevraagd in de eerste brief. Het zou weleens van groots belang kunnen zijn, dat ieder mens naar binnen kijkt, en dit zich afvraagt; wie ben ik en wie is deze wereld?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten