lugt en berg

Afscheid

Af-scheiden

Zich scheiden van.

Gediend een afscheid altijd genomen te worden door de twee partijen die zich van elkaar scheiden?
Doeidoei zeggen, elkaar het beste wensen, uitzwaaien?

Na een weekje vertrokken we van een fijne plek, een soort community/woongemeenschap, waar de mensen in kleine zelfgemaakte huisjes en wagentjes wonen. 
We werden hier warm ontvangen en rondgeleid. 
We mochten in het boshuisje wonen van zij die er even niet waren.
We ontmoetten hen toen ze terugkwamen.
Inspirerende stralende lieve mensen. 

Verder, 
Iedereen doet z'n ding. 
In het begin, maar ook op het eind, wisten we nog steeds niet wie hier wel woonde en wie niet. 
Het terrein is tegelijkertijd namelijk open voor de buurt.
Ik merkte dat ik het vooral in het begin toch wel lastig vond om mijzelf hier welkom te voelen, 
om mijn ruimte in te nemen - juist dat weten wie Wel of Geen Bewoner is, leek daar een rol in te spelen. 
Een stemmetje wilde zich verantwoorden naar hen toe, om zich hier welkom te voelen?
Enfin- ik dwaal af- ik wilde schrijven over het afscheid. 
-

Het moment was gekomen dat we weer op onze fiets sprongen. 
Oké, eerst nog even een nieuwe band van de fietskar van Snars erop- die was plots leeg..
Grappig- we kwamen hier ook aan met een lege fietskar-band van Snars.. Anyhow-

We zeiden doehoei tegen onze voor-korte-tijd-buren. 
Gister stonden we nog zonder dat we het van elkaar wisten, samen op de ecstatische dansvloer. 
We hadden het meeste contact met haar gehad. 

Dan was er twijfel; zullen we ook de anderen langsgaan om ons vertrek aan te kondigen?
En dan iedereen of een paar?
Het voelde niet natuurlijk om te doen-
Tegelijkertijd is er dan de gedachte: zomaar vertrekken zonder afscheid te nemen, dat kan echt niet!

Er leek geen goede keuze te bestaan dan Gewoon Doen en Voelen.
Juist als we de poort naderen zien we Vlier en zwaaien we. 
Ze roept haar moeder erbij dat we vertrekken. 
'Hooo wacht eens even..' 
Ze komt aanlopen, geeft ons een knuffel en wenst ons het beste. 
Op die manier voelde het afscheid wel weer natuurlijk. 

Af-scheiden

Waren we Éen?

De Eenheid ervoer ik blijkbaar niet in zoverre dat ik bij iedereen ging aankloppen. 
De Eenheid ervoer ik in de open ruimte op het terrein. 

We lieten een zelfgemaakt kaartje achter in het Kasteel.
Doei, mooie Paradijsvogels. 

Brandnetel-touw skill-sharing van Ilse

Het Kasteel

Boshuisje van Steven en Tissi

Plekje aan het water