lugt en berg

Ik loop bij mezelf naar binnen
in de stoel voor het raam
mijn ogen gesloten
gewaar van het lichaam
voel ik een en al energie

Er is zoveel leven in het binnenste
dat ik de deur naar de buitenwereld even sluit
Dat ik in contact met mezelf kan blijven
en daarmee in contact met alles
-

Ik hoor snelle voetstappen naderen
de deur gaat open
gevolgd met een Goeedemorgen
Ik laat het langs mij heen glijden
Ik hóef er niks mee, ik wil er niks mee
De aandacht blijft naar binnen gekeerd
Ook als er een sterk-vragende tweede Goedemorgen opduikt
In die ‘Goedemorgen?!’ voel ik een leraar die een antwoord eist
Verzet komt de grond uit
HOEZO MOET IK ALTIJD REACTIE GEVEN
HIJ STUURT EN IK MAAR VOLGEN
ZÍJN ENERGIE VOLGEN?!

Laat mij vandaag geen verschillen zien
Laat mij hem zien als één van mij
Wij die één zijn, willen vandaag opnieuw de waarheid over onszelf kennen.
Wij willen thuiskomen en in eenheid rusten.
CiW les 262

Het verzet schijnt licht op iets in mij
De meditatie is afgelopen en ik zit achter de laptop te schrijven
Het verleden loopt nog door in mij
Het onbeantwoorde voelt zich bekeken
voelt zich onafgemaakt en eist van zichzelf een reactie naar de buitenwereld toe
Hij loopt de ruimte weer binnen
en mijn hart klopt sneller

Conflict in dit lichaam; tussen haar stilte en haar zelfgemaakte eis
Alsof het nu wel reactie móet geven
Je zit nota bene in een gedeelde ruimte.
Als iemand A zegt moet jij B zeggen

Daar ligt de sleutel die ik graag opraap
Om alles te kunnen laten zijn in het samen-zijn
De blijdschap, verwondering, enthousiasme
maar ook het kleine lege, stilte, verdriet of boosheid
Ik ben altijd de enige die echt iets van zichzelf eist
en zo hard hoef ik helemaal niet voor mezelf te zijn.
Ik hoef niet volgens andermans-door-mijzelf-gecreërde-voorwaarden te leven 

Laat de wereld een worst wezen
En laat mij schipperen.