lugt en berg

Ik droomde dat ik op de wc zat
En in die droom voelde ik dat ik nog wel meer moest plassen dan ik al gedaan had
dus deed ik dat
Alleen niet langer in mijn droom
maar in mijn bed.

Dromende bedplasser.

Was het maar een droom met een rare gewaarwording of had het meer te zeggen?

Ik kon wel raden wat het was.

 

Hoofstuk 1: het scenario

Mijn bewuste geest had het rustig weg geschoven.
Mijn onderbewuste was toch echt wel geschrokken.
Met een brok in mijn maag stond ik weer binnen bij ons in de gang.
-
Hij stopte naast mij met zijn auto.
Ik liep met mijn fiets aan de hand.
Hij vroeg of ik seks met hem wilde.
-

De zon scheen en ik had tot dan toe binnen gezeten.
Ik had zin naar het bos te gaan.
Dat ene bos, dat net iets verder fietsen was, maar toch erg fijne afwisselende paden kende.
Er woeide een frisse winterwind en even dacht ik om toch naar het bos hier om de hoek te gaan.
Maar nee, zo ver was het nou ook weer niet.
Ik fietste door.
Ik parkeer mijn fiets en zie ook wat auto’s staan.
Ik neem de benen het bos in.

De februari zon schijnt zo heerlijk, ik ga tegen een boom zitten.
Ik vervolg mijn weg.

Daar zit een jongen op een bankje.
Met oortjes in.
Hij kijkt een paar keer heen en terug
weer naar mij.
Goh, nog een jonge wandelaar gewoon aan het genieten van de natuur, dacht ik.
Ik zou met hem een praatje kunnen maken.
Vluchtige gedachtes vliegen onbewust rond en ik wandel gewoon verder.
Stop nu en dan om foto’s te maken en te filmen.
Verder achter mij zie ik de jongen lopen.

Een bordje naar rechts. Dat paadje was mij nog niet eerder opgevallen.
Ik waag erop en kijk of het mij naar mijn fiets leidt.
Langs dennenbomen, door het heidegebied en ja
daar verderop zie ik de parkeerplaats.
En ik zie ook weer de jongen.
Alweer. En hij gaat weer het bos in?
Ik passeer hem, groet hallo en loop richting de fiets.
Ik zoek naar mijn sleutel en handschoenen  
en als ik vooruit kijk zie ik daar aan de overkant
ja, die jongen.
Alsof ik wist, of het zelf zo gecreëerd heb?!, dat er nog iets zou voorvallen.
Want, daar, aan de overkant, staat hij met zijn hand te zwaaien.
Ik kijk of ik het goed zie.
Na vijf keer ongeveer hetzelfde te zien, concludeer ik toch echt dat het zo’n gebaar is die zegt:
‘kom deze kant op’

De film van gister flitst door mijn gedachten
‘Yes Man’ De man die Ja zegt.
Nou ja, Ja..- toch nieuwsgierig maar met zenuwen neem ik mijn fiets door het poortje zijn kant op.
Dan zie ik hem niet meer.
Ah, hij is gewoon wat verder gelopen, in plaats van dat hij mijn kant op komt?!
Raar.
Mijn nieuwsgierigheid is weg
en ook een veilig vertrouwen.
Ik besluit om te keren.

Zodra ik de weg op fiets, bemerk ik een lekke achterband. 
Was hij het?
Mijn gevoel zegt van wel.
Hij was nota bene mijn fiets gepasseerd en loopt voor mij onbegrijpbare routes.

Ik voel onheil.
Ik voel mij onveilig.
Met de lekke band fiets ik een stukje weg.
In ieder geval deze straat uit dacht ik.
Ik pak mijn mobiel om mijn gevoel van onveiligheid te delen
Stel je voor dat er wat gebeurt.
Juist als ik het telefoonnr van mijn vriend voor mij heb
hoor ik een auto naderen en snelheid minderen.
Door het open raam vraagt hij of ik seks met hem wil.
Nee bedankt, zeg ik.
Hij rijdt weg.

Ik bel mijn vriend op.
Het nummer stond er dus al voor.
In een raas vertel ik wat er zojuist is voorgevallen.
Of hij me moet ophalen?
Neenee, dat hoeft niet, zeg ik.
Het is een uurtje lopen en ik zal voor het geval mijn locatie delen.

Nog niet twee minuten later nadert een DHL vrachtwagen en stopt naast mij.
Lekke band? Vraag hij.
Waar moet je heen?
Sjonge, zo ver?!
Hij biedt mij een lift aan.
Ik bestudeer hem kort
en twijfel of ik mijn zorgen moet delen
of ik hem wél vertrouwen kan.
Ik voel mij veilig in mijzelf en besluit mee te gaan.
Als er in de vrachtwagen toch onverwachts een onveilige situatie voorvalt
voel ik dat ik het dragen kan
dan zal ik zachtmoedig in mijn kracht staan en mijzelf veilig houden.

We praten wat en ik vertel wat er zojuist was voorgevallen.
Hij vraagt of ik het kentekennummer van de auto heb opgeschreven.
Ongepast gedrag vind hij, kan echt niet!
En dat hier op het platteland..
Je kan tegenwoordig als vrouw ook nergens meer veilig alleen over straat..

Ik zeg dat dat wel meevalt.
En is het echt ongepast?
De jongen stelde eigenlijk alleen maar een vraag.
Een vraag vanuit zijn verlangen.
Nee heb je, ja kan je krijgen.
Ja, maar wat als hij dan ook mijn fietsband heeft leeg laten lopen?
gooien mijn gedachten weer angstige ideeën omhoog
Dat hij doelmatig bezig was?
Angstige gedachtes kleuren de boel.

De jongen aangeven bij de politie voelt als een ander de klus laten klaren
waar je zelf mee van doen hebt.
De angst wordt niet aan gekeken, de trigger enkel weggehaald.
Blijkbaar wordt het ons zo aangeleerd te handelen.
Slechte mensen horen in de gevangenis is algemeen het idee.
Wel, bestaan slechte mensen?
Of enkel verwarde mensen?
Verwarde mensen die met liefde weer zicht mogen krijgen.
Hoogstens is dus de jongen het vertrouwen/de liefde voor zichzelf, kwijt geraakt.
Dat hij dat van een ander bevestigt wil hebben.

Ik kan het hem niet geven.
Wat ik hem wel wens te kunnen geven,
is dat ik hem als een mens kan blijven zien.
Een mens waar ik geen angst voor hoef te kennen.
Het is de roep om liefde die valt in te zien.
Het is tegelijkertijd het mooiste wat ik mijzelf kan geven:
een totaal vertrouwen ik mijzelf, vanuit daar kan ik de ander vertrouwen
vanuit daar, mag de liefde vrij zijn.

Alles is een uiting van liefde
of een roep om liefde.

Met mijn fiets aan de hand zwaai ik de DHL-vrachtwagenchauffeur gedag
Hij toetert twee keer.
Ik ben thuis.

-----

Hoofdstuk 2: aankijken gevoelens

Ik ben thuis en sta nog met een brok in mijn maag op de gang.
Dat de liefde werkelijk is, is mooi.
Dat angst ook bestaat, laten we niet ontkennen.

In het moment waarop ik onheil rook, ontstond er bij mij een groot gevoel van onveiligheid.
Directe handelingen volgden elkaar op, misschien wel aangeleerd handelen,
van: wat te doen als een creep je lastig valt.
De automatische piloot zegt: bel iemand die jou veilig kan stellen.

De automatische piloot in mij is nog niet op de hoogte van wat het bewustzijn allemaal voor ogen heeft. Namelijk jezelf kunnen veilig stellen. Ik geloof dat het kan. Rustig ademhalen. Uiting van liefde of roep om liefde? Nee, het onbewuste in mij zei nu: er is sprake van een Creep. Angst komt op en mag de ruimte krijgen.

Het lichaam neemt hoe dan ook de ruimte!

Hoofdstuk 3: wijsheid van het lichaam

Ik droomde dat ik op de wc zat
En ik voelde in mijn droom dat ik nog wel meer moest plassen dan ik al gedaan had
dus deed ik dat
alleen niet langer in mijn droom
maar in mijn bed.

Bedwateren
‘Angst, gevoel van onmacht en hulpeloosheid, angst dat iets of iemand die sterker en groter is dan jijzelf, je kan verpletteren. Het is goed dat de natuur zijn verdriet en opgekropte spanningen, als de vuile rook uit een uitlaatpijp, verwijdert.’ uit: De Sleutel tot Zelfbevrijding, Christiane Beerlandt

Het slaat de spijker op zijn kop. Hoe alles met alles samenwerkt. 

Vlak voor het slapen gaan was het voorval weer in mijn gedachtes komen opdagen. 
Doemscenario's speelden zich voor mijn ogen af. Ik voelde mij zo klein. Druk zoekend hoe ik mezelf kon beschermen. Het één leidt tot het ander. De angst vindt zijn uitweg.

Ik kan alleen maar blij zijn
met de wijsheid van het lichaam
hoe alles samenwerkt
lichaam, geest, ziel
hoef ik alleen maar te luisteren
hoe alles elkaar lief heeft
zichzelf veilig kan stellen
een schone lei kan brengen
dat alles er zijn mag.

 Een bankje in het bos