Ik zal
luisteren naar dit Leven
dat mij tegemoet komt
Niets dat werkelijk is kan kapot
Alles is er om mij te dienen
------------------------------------------
Het gebeurde dat ik wakker werd
en geen adem kon halen.
Ze stond aan de overkant
en ik kon haar alleen maar in volle kracht bij me roepen
in een geluid dat leek op een schreeuw die haar weg niet kon vinden
die verdwaald was in het diepe woud
waarvan de wegen bijna geheel gesloten waren.
Het was pikkedonker.
De poging naar haar toe te komen
was groot en ongelooflijk
Wát gebeurt er?!
Ik kreeg geen adem en ik kon niet bedenken hoe iemand me kon helpen.
Ga ik nu dood?
Dat kon toch niet zo zijn?
De alertheid van geest kon het niet geloven.
De grootsheid van de Wil had haar gebracht
Ze was weer bij me
Ik had mijn verloren schreeuw gehoord
en ik rits de tent open
Frisse lucht en
zij waren wakker geworden.
Ze stonden me bij
in vragen probeerden ze de situatie helder te krijgen,
rust te brengen..
Het was eerder gebeurt
Wel, niet in deze intensiteit
Ik kon er toen ook al weinig vat op krijgen
Wat gebeurde er in het lichaam?
De poortwachter van de luchtpijp in slaap gevallen?
Iets kon zijn weg niet vinden..
Ik zit voor mijn tent
De druk op mijn borst
aanwezig
De prikkel adem te halen
afwezig;
of, in ieder geval, bijna onmerkbaar klein.
Ik durfde niet te gaan slapen
De gedachte dat dit lichaam niet haar adem ging halen
dat de geest ervoor wakker moest zijn.
Mijn slaapmatje en slaapzak verhuisden naar hun tent
Ik mocht tussen hen in liggen
Ik hoorde hoe hun lichamen ademden
en bleef daarin wakker, mijn eigen lichaam voelend
Soms dummelde ik weg, sliep even
De ochtend kwam
en ik leefde
nog steeds
Wat wilde deze nacht mij vertellen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten