Verslaafd
aan Mogelijkheden
ik draai hier een steen om en kijk daar om de
hoek of er nog wat ligt.
In de krant lees ik dat ze daar iemand
zoeken en van horen zeggen is er daar ook nog wat te doen. De
mogelijkheden blijf ik lichtvoetig achterna jagen.
Tot het
begint te duizelen.
Ik snap eerst niet van Hoe
/
De Mogelijkheid
De
Mogelijkheid
danst in haar mooiste licht
in haar mooist
-moog’lijke licht.
Speels trekt ze zich naar me toe.
De
Mogelijkheid
weet mij hier te vinden, naar daar te
kijken
Hier voelt alles pluis en
daar weerklinkt een stem
van geen geruis.
De Mogelijkheid
ze raakt me
net niet aan
ze zet me net niet op de grond.
en ze stroomt net niet vanuit mij.
Ze is stil en
veilig
Ze is nabij
Ze gaat niet over mij.
Ze raakt iedereen.
En ze vergeet iedereen.
Toen ik zei,
dat ze hier toch echt
niet moesten kijken
Hier was niemand,
daarvoor moest je
verder reiken
Verder reiken dan de horizon lang is
Verder
reiken dan de roofvogel vliegen kan
Hij had al zijn muizen al
gevangen
Hij liet mij achter in verlangen
En ik droomde
daar over de mogelijkheid
Nooit vast of los
Alles voorbij.
De Mogelijkheid
Het mooiste
licht
Werkelijkheid, even gezwicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten