twee paar sokken en een sjaal.
Het is fris buiten, wel ook weer niet zó fris.
Ik ben ook niet eens buiten, maar tussen een paar muren binnen
en ik krijg het niet warm.
De motor in dit lichaam lijkt niet te draaien,
alsof het ergens ligt te rusten.
Wat wil het mij zeggen?
Ik doe het grote boek open.
Het boek van Christiane Beerlandt.
Ze schrijft over de oorzaken van verschijnselen die men ziektes noemt.
Ik lees het stukje dat gaat over koude rillingen.
Ik ben ook niet eens buiten, maar tussen een paar muren binnen
en ik krijg het niet warm.
De motor in dit lichaam lijkt niet te draaien,
alsof het ergens ligt te rusten.
Wat wil het mij zeggen?
Ik doe het grote boek open.
Het boek van Christiane Beerlandt.
Ze schrijft over de oorzaken van verschijnselen die men ziektes noemt.
Ik lees het stukje dat gaat over koude rillingen.
Het zou gaan over een onvoldoende aanwezig zijn in de warmte van jezelf-
het ontbreken van een besef van je eigen waarde.
-een terugtrekken in angst en kilte.
-een geconcentreerde energie in het hoofd, te weinig aarde.
'Scherpe op spits gedreven ideeën doordringen je hersenen, je lichaam; je laat je meezuigen in een stroom van lichte energieën, opgeroepen uit angst.'
'Angst is er de oorzaak van, dat jij scherpe energieën oproept die je gevoelsmatig afsluiten van de buitenwereld, dat jij niet meer echt wil denken, dat jij je liever terugtrekt in jezelf.'
Ik lees het met voelsprieten op om te kijken waar voor mij de boodschap ligt.
Dát er een boodschap in het lichaam zit, is voor mij duidelijk - en ik wil haar horen.
Hoe de boodschap klinkt, is niet aan het boek mij als klare koek te serveren, wel om mij een kant op te laten kijken- waar ik mijn nuance zelf vinden kan. Dit boek is een waar geschenk!
Een paar dagen geleden las ik de bladzijdes over duizeligheid- die sloegen de spijker aardig op zijn kop. Ik kan mij niet herinneren de laatste keer dat ik mij duizelig voelde, maar die ochtend werd ik wakker en duizelde het voor mijn ogen. Christiane schreef over een duizelingwekkende hoeveelheid van indrukken die eraan te grondslag kan liggen. Ook, dat je je je teveel hebt opengesteld aan mogelijkheden/ideeën/etc. Dat je met je voeten in de lucht hangt te bungelen, als een leeg vat.
Mocht het nu net zo zijn dat ik me precies zo voelde de afgelopen week. De verhuizing bracht zoveel nieuwe indrukken met zich mee en ik voelde me overweldigd van de mogelijkheden die voor mij lagen dat ik niet wist waar ik mijn vreugde kon laten gronden. Op de uitkijktoren, hoog boven de grond, zong ik de klanken van een mantra. Thuis stampte ik met mijn voeten op de grond om iets van energie kwijt te kunnen. Toch, ik bleef vol vreugde zweven en werd een aantal nachten al vroeg in de ochtend wakker om de mogelijkheden aan te willen kijken. Daar kwam dan plots de duizeling die me misselijk maakte.
Zodra ik plaats nam op mijn stoel en het boek met zijn woorden tot mij nam, kon ik even landen.
Na een uurtje was daarna de duizeligheid ook weer verdwenen.
'Omhul je met de warmte van je hart; kom uit je huisje in plaats van je op te sluiten.'
Die warmte van mijn hart kon ik gister niet ineens omzetten tot lichaamswarmte. Daarom ben ik met mijn rustende lichaamsmotor op de verwarming gaan zitten die wel draaide en dat maakte het al snel aangenamer.
'Durf openbarsten met al je krachten en mogelijkheden, voel de aarde onder je voeten, heet jezelf welkom onder de anderen, bind je natuur niet toe.'
De zon barst open door de vleugelnoot-boom
Haar schaduw werpend
ferm en vastbesloten
Vallen de gele bladeren teder-neder
De twee duiven fladderen op
danst de zon over het spinnendraad
wel balancerend
zeng ik mijn lied.
Jíj bent het die deze wereld ziet!
het ontbreken van een besef van je eigen waarde.
-een terugtrekken in angst en kilte.
-een geconcentreerde energie in het hoofd, te weinig aarde.
'Scherpe op spits gedreven ideeën doordringen je hersenen, je lichaam; je laat je meezuigen in een stroom van lichte energieën, opgeroepen uit angst.'
'Angst is er de oorzaak van, dat jij scherpe energieën oproept die je gevoelsmatig afsluiten van de buitenwereld, dat jij niet meer echt wil denken, dat jij je liever terugtrekt in jezelf.'
Ik lees het met voelsprieten op om te kijken waar voor mij de boodschap ligt.
Dát er een boodschap in het lichaam zit, is voor mij duidelijk - en ik wil haar horen.
Hoe de boodschap klinkt, is niet aan het boek mij als klare koek te serveren, wel om mij een kant op te laten kijken- waar ik mijn nuance zelf vinden kan. Dit boek is een waar geschenk!
Een paar dagen geleden las ik de bladzijdes over duizeligheid- die sloegen de spijker aardig op zijn kop. Ik kan mij niet herinneren de laatste keer dat ik mij duizelig voelde, maar die ochtend werd ik wakker en duizelde het voor mijn ogen. Christiane schreef over een duizelingwekkende hoeveelheid van indrukken die eraan te grondslag kan liggen. Ook, dat je je je teveel hebt opengesteld aan mogelijkheden/ideeën/etc. Dat je met je voeten in de lucht hangt te bungelen, als een leeg vat.
Mocht het nu net zo zijn dat ik me precies zo voelde de afgelopen week. De verhuizing bracht zoveel nieuwe indrukken met zich mee en ik voelde me overweldigd van de mogelijkheden die voor mij lagen dat ik niet wist waar ik mijn vreugde kon laten gronden. Op de uitkijktoren, hoog boven de grond, zong ik de klanken van een mantra. Thuis stampte ik met mijn voeten op de grond om iets van energie kwijt te kunnen. Toch, ik bleef vol vreugde zweven en werd een aantal nachten al vroeg in de ochtend wakker om de mogelijkheden aan te willen kijken. Daar kwam dan plots de duizeling die me misselijk maakte.
Zodra ik plaats nam op mijn stoel en het boek met zijn woorden tot mij nam, kon ik even landen.
Na een uurtje was daarna de duizeligheid ook weer verdwenen.
'Omhul je met de warmte van je hart; kom uit je huisje in plaats van je op te sluiten.'
Die warmte van mijn hart kon ik gister niet ineens omzetten tot lichaamswarmte. Daarom ben ik met mijn rustende lichaamsmotor op de verwarming gaan zitten die wel draaide en dat maakte het al snel aangenamer.
'Durf openbarsten met al je krachten en mogelijkheden, voel de aarde onder je voeten, heet jezelf welkom onder de anderen, bind je natuur niet toe.'
De zon barst open door de vleugelnoot-boom
Haar schaduw werpend
ferm en vastbesloten
Vallen de gele bladeren teder-neder
De twee duiven fladderen op
danst de zon over het spinnendraad
wel balancerend
zeng ik mijn lied.
Jíj bent het die deze wereld ziet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten