Naar binnen en naar buiten
Dit is mijn stulpje
Helemaal voor mij alleen
Ik kan de deur op een kiertje zetten, wagenwijd open of dicht en mij tussen de
dekens verstoppen.
Mijn bed is een nestje.
Met een houten trapje omhoog beklim ik mijn veilige haven.
Vroeger was het een speelplek voor kleuters uit groep 1 en 2.
Een voormalig klaslokaal
met een rustige vinyl vloer en een strookje bij de lage wasbak is betegeld.
Langs de wanden hangen lange radiatoren.
Het dak is puntig en de balken zijn zichtbaar.
De ramen groot en voor mij het speelplein met een oude vleugelnoot-boom die
langzaam van groen naar geel verkleurd.
Ik heb er een tafel staan, waarop ik uitkijk op het speelplein.
Het licht stroomt naar binnen en ik kijk naar buiten.
Aan de weerszijde, heb ik ook een tafel staan.
Deze tafel kijkt uit op een hoger kleiner raam waarachter het groen is van de
struiken en bomen die onderdeel zijn van de tuin van de buren. Mijn boeken
staan op de vensterbank. Een houten beeldje, wat rustige kaartjes, kaarsjes en
gedroogde bloemetjes liggen stil.
Het ís ook stil aan deze kant.
Niemand zal mij hier zien en ik zal hier niemand vanuit dit raam.
Ik kijk naar buiten en ik kijk naar binnen.
Het is fijn de mogelijkheid te hebben te kunnen kiezen wat op het moment goed
voelt;
hoe ver ik de deur open wil hebben staan -
naar buiten te kijken en naar binnen te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten