lugt en berg

Ze zeggen dat het een teken is
van dat het je eigen pad is, dat je bewandelt
-wanneer het duister je tegemoet treedt bij het turen in de toekomst

Dat je zelf de bramenstruiken aan de kant moet schuiven
om te zien dat de weg daarachter gewoon beloopbaar is
-dat het licht je draagt.

Dit is mijn eigen pad
en het is er soms mistig van twijfels.
Een ander moment is het zonovergoten en daal ik in blijdschap het bospad af

Dit is mijn eigen pad
waarheen het loopt?
Tis dat alles altijd loopt zóals het loopt

Dezer dagen woeit de wind van het hoe-wil-ik-mijn-geld-verdienen om mij heen
Eerder vond ik het praktisch en leuk, een bijbaantje hier of daar voor 2 á 3 dagen
Nu kan ik het gewoon even niet meer vinden in het hier of daar
Sta ik plots op de punt van een berg en heb ik géén zin om te varen met maskers die dagelijkse lariekoek voor mij kletsen

De berg onder mij woelt rusteloos
Het gooit vragen omhoog van wat ik nou eigenlijk kan of wil
Staat me te doen wat ik moet doen
Staat me te doen waarvoor ik op deze berg sta

Door de mist zie ik helemaal niks
Soms vliegt er een insect tegen mijn hoofd
Hard blazen om de mist op te klaren lijkt me een verspilling van moeite
De moeiteloosheid is me te zeer aan het hard én toch wil ik tot de woelende berg spreken