Redder

op deze twee benen 
gegeven
naar voren kijkend
recht door zee
wiebel wankel
ik ben er nog steeds
wiebel wankel
ik loop door zee
ik vlieg rond de aarde
en ik smelt bij het stralen van de zon

de eeuwigheid dichtbij
van geest
zal het lichaam zichzelf nooit vergeten
blijf bij me
blijf bij me
ik vroeg het al die keer
blijf bij me
blijf bij me
vergeet
ik Ben
ik hoef
niet meer

 

Ongemakkelijke Mensen

Dat je even niet weet hoe je je dient te gedragen
Plots verloren in een nieuw ogenblik
Hoofd zoekt een uitweg
Lichaam probeert de kronkels van het hoofd te volgen
Hoekige bewegingen die kijken naar de ander

Soms ontmoeten Ongemakkelijke Mensen elkaar
niks aan de hand
Rust in het niet weten
alles vergeten
Komen we tezamen onder een hemel die toch wel glinstert
knipoogt
je toe

Bedenk je geen vaste Hallo te zeggen
Bedenk je geen vaste knuffels te geven
om haar te omzeilen
om een persoon te zijn die we nooit zijn
Anders was je hier niet.

Je hebt alles te wensen
nieuwe ogenblikken te trotseren
aan te meren,
in het lijf van nu.

Wat verlang je? Waar laat jij je stem horen?

Veiligheid? Groei? Welvaart? Stabiliteit? Verandering? Duurzaamheid? Gelijkheid?
Vrijheid? Onafhankelijkheid?

Veiligheid voor jezelf of ook voor de ander?
Groei van rijkdom in je portemonnee of van wijsheid in je leven?
Ben je bang om te vallen, om instabiel te zijn? Wat als je valt?
Waar wil je heen met de verandering? Wil je mooier liever jonger zijn?
Voel jij je eigen natuur? Hoe voelt dat dan?
Gelijken we niet allemaal op elkaar?
Vrijheid, waar kan je dat vinden? In de wolken?
Onafhankelijk zijn, van wat of wie? De sterren en de maan? Wil jij alleen maar op je twee eigen benen staan?

Politiek brengt verlangens omhoog
en tegelijk angst
dat daaraan voorbij wordt gegaan –

Angst voor de Ander 
die zich in 't kwade beweegt of die voor 't kwade kiest
Angst voor de toekomst
voor de infantiele ondergang..

en de tijd loopt rustig door

we ontmoeten haar vanzelf

 

Liefste bos
sparren, dennen, lariksen, berken, hazelaars, eiken, beuken
zacht mos en ruw boomschors
glinsterende vallende waterdruppels en felgekleurde paddenstoelen
waar ga je?

Bulldozer-sporen kris kras
jij was hier
afgeknapte takken hier en daar
kale grond in verdriet
Snelwegen door de rust van ooit

Bomen staan met de helft minder hoog te tooien
het licht dendert binnen
de tijd van dwalen en ontdekken vergeten
gaan we eraan?
alle bomen te gronde?
De frietlucht van de fastfoodketen doet de deur open

Blauwe strepen op de lichamen doen me wantrouwen
in gedachten zie ik mannen in groot gevaar hun werk doen
vast van geen kwaad bewust..
’t zou wel gewoon weer een werkdag zijn
waarop leven wordt omgegooid
waarop rust wordt verstoord
de bodem doorboort
van de zwaarte van het leven dat we achterna jagen
kunnen we het zelf nog net dragen
De vogels vliegen op 

Wat zijn we in Gods-naam aan het doen?
‘T is vast dat we vergeten zijn dat we zelf God zijn..
Harde lessen van stommiteiten die we blijkbaar moeten ondergaan
Tussen de drukte van het leven door kunnen we even ademen
Logisch dat ons gezonde verstand elders woont
vermoeide ogen kunnen niet zien
De verdovingspijlen werken door
we zien het niet
we horen het niet
onze dagdagelijkse problemen overstemmen het oergeluid wat kraakt van wanhoop

Wie houden we voor de gek?
Alcohol, harde muziek en roken
dat we de pijn niet voelen
dat we onze eigen pijn niet onder ogen hoeven te nemen
durven we onszelf niet te zijn?

De wereld gaat naar de klote
We werken onszelf naar de klote
en – tegelijkertijd wordt er een kind geboren
Nieuw leven en oude gewoontes kruisen elkaar ieder juist moment
hoopvol begin
frisse moed
heldere ogen
zingt het kinderlijke lied van moeder natuur

De lieve economie zal altijd om meer blijven vragen
en onze kwetsbaarheid kijkt verloren
wel, zing
De haast rent ons allen al voorbij
denken we die ooit in te kunnen halen?
Wil je blijven rennen?
Je put jezelf uit.
Kijk nou zelf.
Waarom, waartoe, waarvoor?
Ga zitten waar je zit
en verroer je niet
houdt je adem in en..

aanschouw.

wat wil je doen vandaag vanuit lichtheid geboren?
Neem de rust te kijken om je heen
Ik weet dat je eigenlijk geen tijd hebt
Ik weet dat je eigenlijk vastzit
Zou het echt een verloren poging zijn?

Als je het niet vinden kan, dan was je op zoek
Weet dat de terugkeer nabij is bij het herladen van uw leven
In de leegte van een nieuwgeborene is er nog niks bepaalt
De wereld ligt aan je voeten - die ooit in de modder huppelden
Je bent het toch niet vergeten?
‘T zouden slachtoffers van de tijd zijn geweest

ik zou je god-niet-vergeten willen vragen
de stilte in jezelf te zoeken
Ergens moet er toch een gaatje zitten?

Als je enig idee hebt dat je verschil kan maken in zien en zaligheid
Als je enig idee hebt waar de passie raakt
volg het dan
Volg een kraakheldere pad 
Mogelijk beschaduwd door onzekerheden uit het niet-wetende-woud
Men kent vertrouwen. 

Als je totaal verloren bent
Ga dan zitten
en verroer je niet
houd je adem in
en adem zachtjes uit.
‘Tis dat wonderen bestaan.

De vliegenzwam onder een Amerikaanse eik
Zij groeien samen

Amanita muscaria
(Muscaria = vlieg)

De witte stippen (velumresten) werden vroeger gemengd met water en als vliegenverdelger gebruikt door veehouders.
De vliegenzwam is niet eetbaar

 

 

Herinnering aan opa & oma's tuin

 

Verslaafd aan Mogelijkheden
ik draai hier een steen om en kijk daar om de hoek of er nog wat ligt.
In de krant lees ik dat ze daar iemand zoeken en van horen zeggen is er daar ook nog wat te doen. De mogelijkheden blijf ik lichtvoetig achterna jagen.
Tot het begint te duizelen.
Ik snap eerst niet van Hoe
/



De Mogelijkheid

De Mogelijkheid
danst in haar mooiste licht
in haar mooist -moog’lijke licht.
Speels trekt ze zich naar me toe.

De Mogelijkheid
weet mij hier te vinden, naar daar te kijken
Hier voelt alles pluis en
daar weerklinkt een stem
van geen geruis.

De Mogelijkheid
ze raakt me net niet aan
ze zet me net niet op de grond.
en ze stroomt net niet vanuit mij.

Ze is stil en veilig 
Ze is nabij
Ze gaat niet over mij.
Ze raakt iedereen.
En ze vergeet iedereen.

Toen ik zei,
dat ze hier toch echt niet moesten kijken
Hier was niemand,
daarvoor moest je verder reiken

Verder reiken dan de horizon lang is
Verder reiken dan de roofvogel vliegen kan
Hij had al zijn muizen al gevangen
Hij liet mij achter in verlangen
En ik droomde daar over de mogelijkheid
Nooit los of vast
Geheel alles voorbij.

Ik zal

luisteren naar dit Leven
dat mij tegemoet komt

Niets dat werkelijk is kan kapot

Alles is er om mij te dienen
------------------------------------------

Het gebeurde dat ik wakker werd
en geen adem kon halen.

Ze stond aan de overkant
en ik kon haar alleen maar in volle kracht bij me roepen
in een geluid dat leek op een schreeuw die haar weg niet kon vinden
die verdwaald was in het diepe woud
waarvan de wegen bijna geheel gesloten waren.
Het was pikkedonker.

Ze was tientallen seconden onbereikbaar
De poging naar haar toe te komen
was groot en ongelooflijk
Wát gebeurt er?!
Ik kreeg geen adem en ik kon niet bedenken hoe iemand me kon helpen.
Ga ik nu dood?
Dat kon toch niet zo zijn?
De alertheid van geest kon het niet geloven.

De grootsheid van de Wil had haar gebracht
Ze was weer bij me
Ik had mijn verloren schreeuw gehoord
en ik rits de tent open
Frisse lucht en
zij waren wakker geworden.

Ze stonden me bij
in vragen probeerden ze de situatie helder te krijgen,
rust te brengen..

Het was eerder gebeurt
Wel, niet in deze intensiteit
Ik kon er toen ook al weinig vat op krijgen
Wat gebeurde er in het lichaam?
De poortwachter van de luchtpijp in slaap gevallen?
Iets kon zijn weg niet vinden..

Ik zit voor mijn tent
De druk op mijn borst
aanwezig
De prikkel adem te halen
afwezig;
of, in ieder geval, bijna onmerkbaar klein.

Ik durfde niet te gaan slapen
De gedachte dat dit lichaam niet haar adem ging halen
dat de geest ervoor wakker moest zijn.

Mijn slaapmatje en slaapzak verhuisden naar hun tent
Ik mocht tussen hen in liggen
Ik hoorde hoe hun lichamen ademden
en bleef daarin wakker, mijn eigen lichaam voelend
Soms dummelde ik weg, sliep even

De ochtend kwam
en ik leefde
nog steeds

Wat wilde deze nacht mij vertellen?

 

Ze heeft een tas vol
kadootjes mee
en geeft me er elke dag een.

Weet jij of elke vlieg een eigen gezichtje heeft?
Ze lijken allemaal gewoon zo op elkaar
alsof elke vlieg gewoon Vlieg is.

van het één 
komt het ander
en zo gaat het door

 

Het onderzoek der Liefde
Het blijft doorgaan
En ik neig harde metten te slaan
Zus of Zo
De fragiele gevoelens voorbij te lopen
die de traagheid bij haar draagt.
-
Rust maar
Neem de tijd
De traagheid wil je kennen
laat je kennen
te kennen dat jij de zachtheid ook in je draagt
Ze vraagt je naar voren te komen
Verdedigingsloos
Broos

Schommelen in de tijd

De tijd van het niet-weten

wat te willen
wat te doen
waar te bewegen

Geïsoleerd van de wereld
En tegelijk, in de wereld

Eenzaam in gedachten
Eenzaam in het zoeken
Het idee van iets moeten bereiken
Iemand moeten zijn
De fakkel moeten dragen

Bang om achter te blijven
Alleen, achter te blijven
Dat de rest alles al op orde heeft
Floreert.
Dat de uitrekking van frisse ochtenden verleden tijd is.
-
De tijd van overgave

De inspanning van het lichaam
brengt haar naar de aarde
verzwaart haar spieren
laat haar neerdalen
De geest volgt
gaat vanzelf liggen
Hier ligt de aandacht
Van stil gewaarzijn
Stil laten zijn
Hier ligt de voedingsbodem
van het Fijne Zijn.

Tis dat je helemaal niets moet
Tis dat het allemaal vanzelf gaat
Werk samen, leef je uit, beweeg voorts
en de volgende beweging valt je tegemoet.

De grenzen van liefde
de openheid en geslotenheid van een relatie

De wereld is groots
en we kijken de grootsheid aan

We lopen door de wereld van saaie woonwijken, onontgonnen gebieden, woestenijen en romantische wateren.

De wereld van saaie woonwijken steken we in vrolijke passen over.
Dat het grijs buiten is, doet er niet toe
Gemakkelijk in elkaar opgaand, genieten we van de ondergaande zon die door de ramen van de stenen gebouwen neer valt..

De onontgonnen gebieden bieden plaats de ruimte te verkennen
wat er is en wat er niet is,
wat er niet is, dat zullen we nog wel tegen komen
in de woestenijen
De leegte prikt soms in de ogen
of nodigt uit tot een gulle lach

In de woestenijen kijk ik om mij heen
wat woest lijkt dat!
maar wat stil kán het zijn
als ik de liefde in mij draag

Als ik de woestheid geloof hoor ik de schreeuwende kraaien over vliegen
probeer ik ze achterna te gaan en te vangen
Ik wil niet opgegeten worden
Ik wil mij niet laten onderwerpen
Ik zal mij groot houden
In woord en daad

Als ik de woestenij geloof zal de schoonheid zich hier ook schuilhouden
mijn oog valt op zijner glinstering
ik dans met de zon
en ik wil het licht niet stoppen
ik voel het door mij heen stralen
en ik kan aan niets anders denken

Het licht draait alle kanten uit
En ook hij raakt betoverd
door háár glinstering

We kijken beiden een andere kant uit
de liefde vergroot
en verkleint hetzelfde ogenblik
Verderop zien we de wateren stromen
Het lijkt zo ver weg van hier
De woestenij houdt zijn verwarring op ons na

De Romantische Wateren fluisterden altijd al
dat de liefde geen grenzen kent
Maar, waar lopen we dan op?

De onzekerheid kijkt me aan
vraagt of ik ook buiten wil komen spelen
Ze nodigt me uit
de kraaien te verlichten
de glinstering te zijn.



Hard verdriet

Verdriet verandert de huid in een harde muur
De frisse lucht kan haar niet meer strelen
en de zoete geur van de bloemen is totaal vervlogen

Boosheid en frustratie wervelt rondom
kilheid doet het vuur vergeten
Het wordt koud.
De mensen om mij heen rillen
en ik wil gillen

De stem blijft rationeel door ratelen
Het verdriet is verhard
En, ik weet het.
Ik weet het.

Het kleine meisje wil huilen
maar de muur laat het niet toe
Ze doet zo haar best
de muur blijft roerloos staan.

Ze vraagt om de sloopkogel
om haar muur zo te kwetsen dat het wel in moet storten

Zijn ogen zoeken
Mijn ogen doorboren
Zíjn ogen breken

Hij geeft het op
Ik moet de muur zelf maar afbreken
Ik zie het ook in
Het is goed

Dan spreekt hij plots het kleine meisje aan
die hij achter de muur ziet staan
In tranen loopt ze dankbaar naar hem toe
Eindelijk, ze is gezien
en daarmee, de muur verdwenen.

Rust wedergekeerd

Wervelwind voltrokken
De rivieren volgelopen
Armen om elkaar heen geslagen
Terug op de voeten geland
Waar waren we toch ooit beland?

Intuïtief

Zacht

Stil

Mens

Ik Wil

Vrij

Totaal

Kracht

Straal

 

Zij wilde een monkey zijn
Ze begon te klimmen
Vroeger altijd op haar vader
Nu in touwen en trapezen
In zachte doeken
Hoog boven wateren
Beneden stroomt het langzaam
In de hoogte vindt zij haar evenwicht

Zij wil een vlinder zijn
Dit is de ontluiking van haar vleugels
In vrij helderblauw
zo licht zo leerzaam

dit lichaam thuis
een vlinder met aardse voeten
een zachte bries van eenvoud
hier staat ze
één en al
energie
geest van de wind
geest van het begin

 

Ik loop bij mezelf naar binnen
in de stoel voor het raam
mijn ogen gesloten
gewaar van het lichaam
voel ik een en al energie

Er is zoveel leven in het binnenste
dat ik de deur naar de buitenwereld even sluit
Dat ik in contact met mezelf kan blijven
en daarmee in contact met alles
-

Ik hoor snelle voetstappen naderen
de deur gaat open
gevolgd met een Goeedemorgen
Ik laat het langs mij heen glijden
Ik hóef er niks mee, ik wil er niks mee
De aandacht blijft naar binnen gekeerd
Ook als er een sterk-vragende tweede Goedemorgen opduikt
In die ‘Goedemorgen?!’ voel ik een leraar die een antwoord eist
Verzet komt de grond uit
HOEZO MOET IK ALTIJD REACTIE GEVEN
HIJ STUURT EN IK MAAR VOLGEN
ZÍJN ENERGIE VOLGEN?!

Laat mij vandaag geen verschillen zien
Laat mij hem zien als één van mij
Wij die één zijn, willen vandaag opnieuw de waarheid over onszelf kennen.
Wij willen thuiskomen en in eenheid rusten.
CiW les 262

Het verzet schijnt licht op iets in mij
De meditatie is afgelopen en ik zit achter de laptop te schrijven
Het verleden loopt nog door in mij
Het onbeantwoorde voelt zich bekeken
voelt zich onafgemaakt en eist van zichzelf een reactie naar de buitenwereld toe
Hij loopt de ruimte weer binnen
en mijn hart klopt sneller

Conflict in dit lichaam; tussen haar stilte en haar zelfgemaakte eis
Alsof het nu wel reactie móet geven
Je zit nota bene in een gedeelde ruimte.
Als iemand A zegt moet jij B zeggen

Daar ligt de sleutel die ik graag opraap
Om alles te kunnen laten zijn in het samen-zijn
De blijdschap, verwondering, enthousiasme
maar ook het kleine lege, stilte, verdriet of boosheid
Ik ben altijd de enige die echt iets van zichzelf eist
en zo hard hoef ik helemaal niet voor mezelf te zijn.
Ik hoef niet volgens andermans-door-mijzelf-gecreërde-voorwaarden te leven 

Laat de wereld een worst wezen
En laat mij schipperen.

De stap naar de overkant

Kleine meisjes kennen geen gevaar
Grote meisjes soms nog steeds niet
-
Ze heeft alleen de weet,
maar heeft het kleine meisje aan haar hand


De nieuwsgierigheid naar de overkant
Wie staat daar?
Het zonlicht kietelt een gestalte
Ik kom voorzichtig dichterbij
zonder dat iemand het doorheeft
zit ik in gedachten uit het raam te staren

Wanneer verlangens verlangend blijven
wordt de stroom teleurgesteld dat zij niet in beweging komt.
Het zijn onduidelijke flarden, die verlangens
En dat blijven ze als de ogen gesloten blijven

Ze wil gezien worden, liefde delen, gewoon vrij samen spelen-
de afstand verdampen,
gewoon, haar-Zelf zijn in deze wereld-
achja liefst als een klein onschuldig meisje..

-

Met onduidelijke flarden in haar tas
weet de wereld haar pas soms tot wankelen te maken
Dít had ze toch niet gewild
Ze is maar een klein meisje
Kleine meisjes denken niet direct aan seks of geweld
Zij denken aan plagen, spelen, zachtmoedig verkennen

Leert het kleine meisje haar grote wereld niet kennen
zal ze haar kracht vergeten

De tijd komt dat het grote meisje de stap neemt
Dat het kleine meisje haar hand uitleent, aan de wereld geeft-
dat zijzelf bedding zoekt in de zoete rivierkade bij de kikkers en de libellen
Met twee handen kan het grote meisje vrij bewegen
Vrijuit spreken met haar handen gebarend

Dat zij wil spelen is haar niet mis te verstaan
Dat zij de schoonheid wil drinken kent haar geschiedenis.

Dat zij haar kracht zal ontmoeten
daarvoor wil ik je bedanken. 

Ik droomde dat ik op de wc zat
En in die droom voelde ik dat ik nog wel meer moest plassen dan ik al gedaan had
dus deed ik dat
Alleen niet langer in mijn droom
maar in mijn bed.

Dromende bedplasser.

Was het maar een droom met een rare gewaarwording of had het meer te zeggen?

Ik kon wel raden wat het was.

 

Hoofstuk 1: het scenario

Mijn bewuste geest had het rustig weg geschoven.
Mijn onderbewuste was toch echt wel geschrokken.
Met een brok in mijn maag stond ik weer binnen bij ons in de gang.
-
Hij stopte naast mij met zijn auto.
Ik liep met mijn fiets aan de hand.
Hij vroeg of ik seks met hem wilde.
-

De zon scheen en ik had tot dan toe binnen gezeten.
Ik had zin naar het bos te gaan.
Dat ene bos, dat net iets verder fietsen was, maar toch erg fijne afwisselende paden kende.
Er woeide een frisse winterwind en even dacht ik om toch naar het bos hier om de hoek te gaan.
Maar nee, zo ver was het nou ook weer niet.
Ik fietste door.
Ik parkeer mijn fiets en zie ook wat auto’s staan.
Ik neem de benen het bos in.

De februari zon schijnt zo heerlijk, ik ga tegen een boom zitten.
Ik vervolg mijn weg.

Daar zit een jongen op een bankje.
Met oortjes in.
Hij kijkt een paar keer heen en terug
weer naar mij.
Goh, nog een jonge wandelaar gewoon aan het genieten van de natuur, dacht ik.
Ik zou met hem een praatje kunnen maken.
Vluchtige gedachtes vliegen onbewust rond en ik wandel gewoon verder.
Stop nu en dan om foto’s te maken en te filmen.
Verder achter mij zie ik de jongen lopen.

Een bordje naar rechts. Dat paadje was mij nog niet eerder opgevallen.
Ik waag erop en kijk of het mij naar mijn fiets leidt.
Langs dennenbomen, door het heidegebied en ja
daar verderop zie ik de parkeerplaats.
En ik zie ook weer de jongen.
Alweer. En hij gaat weer het bos in?
Ik passeer hem, groet hallo en loop richting de fiets.
Ik zoek naar mijn sleutel en handschoenen  
en als ik vooruit kijk zie ik daar aan de overkant
ja, die jongen.
Alsof ik wist, of het zelf zo gecreëerd heb?!, dat er nog iets zou voorvallen.
Want, daar, aan de overkant, staat hij met zijn hand te zwaaien.
Ik kijk of ik het goed zie.
Na vijf keer ongeveer hetzelfde te zien, concludeer ik toch echt dat het zo’n gebaar is die zegt:
‘kom deze kant op’

De film van gister flitst door mijn gedachten
‘Yes Man’ De man die Ja zegt.
Nou ja, Ja..- toch nieuwsgierig maar met zenuwen neem ik mijn fiets door het poortje zijn kant op.
Dan zie ik hem niet meer.
Ah, hij is gewoon wat verder gelopen, in plaats van dat hij mijn kant op komt?!
Raar.
Mijn nieuwsgierigheid is weg
en ook een veilig vertrouwen.
Ik besluit om te keren.

Zodra ik de weg op fiets, bemerk ik een lekke achterband. 
Was hij het?
Mijn gevoel zegt van wel.
Hij was nota bene mijn fiets gepasseerd en loopt voor mij onbegrijpbare routes.

Ik voel onheil.
Ik voel mij onveilig.
Met de lekke band fiets ik een stukje weg.
In ieder geval deze straat uit dacht ik.
Ik pak mijn mobiel om mijn gevoel van onveiligheid te delen
Stel je voor dat er wat gebeurt.
Juist als ik het telefoonnr van mijn vriend voor mij heb
hoor ik een auto naderen en snelheid minderen.
Door het open raam vraagt hij of ik seks met hem wil.
Nee bedankt, zeg ik.
Hij rijdt weg.

Ik bel mijn vriend op.
Het nummer stond er dus al voor.
In een raas vertel ik wat er zojuist is voorgevallen.
Of hij me moet ophalen?
Neenee, dat hoeft niet, zeg ik.
Het is een uurtje lopen en ik zal voor het geval mijn locatie delen.

Nog niet twee minuten later nadert een DHL vrachtwagen en stopt naast mij.
Lekke band? Vraag hij.
Waar moet je heen?
Sjonge, zo ver?!
Hij biedt mij een lift aan.
Ik bestudeer hem kort
en twijfel of ik mijn zorgen moet delen
of ik hem wél vertrouwen kan.
Ik voel mij veilig in mijzelf en besluit mee te gaan.
Als er in de vrachtwagen toch onverwachts een onveilige situatie voorvalt
voel ik dat ik het dragen kan
dan zal ik zachtmoedig in mijn kracht staan en mijzelf veilig houden.

We praten wat en ik vertel wat er zojuist was voorgevallen.
Hij vraagt of ik het kentekennummer van de auto heb opgeschreven.
Ongepast gedrag vind hij, kan echt niet!
En dat hier op het platteland..
Je kan tegenwoordig als vrouw ook nergens meer veilig alleen over straat..

Ik zeg dat dat wel meevalt.
En is het echt ongepast?
De jongen stelde eigenlijk alleen maar een vraag.
Een vraag vanuit zijn verlangen.
Nee heb je, ja kan je krijgen.
Ja, maar wat als hij dan ook mijn fietsband heeft leeg laten lopen?
gooien mijn gedachten weer angstige ideeën omhoog
Dat hij doelmatig bezig was?
Angstige gedachtes kleuren de boel.

De jongen aangeven bij de politie voelt als een ander de klus laten klaren
waar je zelf mee van doen hebt.
De angst wordt niet aan gekeken, de trigger enkel weggehaald.
Blijkbaar wordt het ons zo aangeleerd te handelen.
Slechte mensen horen in de gevangenis is algemeen het idee.
Wel, bestaan slechte mensen?
Of enkel verwarde mensen?
Verwarde mensen die met liefde weer zicht mogen krijgen.
Hoogstens is dus de jongen het vertrouwen/de liefde voor zichzelf, kwijt geraakt.
Dat hij dat van een ander bevestigt wil hebben.

Ik kan het hem niet geven.
Wat ik hem wel wens te kunnen geven,
is dat ik hem als een mens kan blijven zien.
Een mens waar ik geen angst voor hoef te kennen.
Het is de roep om liefde die valt in te zien.
Het is tegelijkertijd het mooiste wat ik mijzelf kan geven:
een totaal vertrouwen ik mijzelf, vanuit daar kan ik de ander vertrouwen
vanuit daar, mag de liefde vrij zijn.

Alles is een uiting van liefde
of een roep om liefde.

Met mijn fiets aan de hand zwaai ik de DHL-vrachtwagenchauffeur gedag
Hij toetert twee keer.
Ik ben thuis.

-----

Hoofdstuk 2: aankijken gevoelens

Ik ben thuis en sta nog met een brok in mijn maag op de gang.
Dat de liefde werkelijk is, is mooi.
Dat angst ook bestaat, laten we niet ontkennen.

In het moment waarop ik onheil rook, ontstond er bij mij een groot gevoel van onveiligheid.
Directe handelingen volgden elkaar op, misschien wel aangeleerd handelen,
van: wat te doen als een creep je lastig valt.
De automatische piloot zegt: bel iemand die jou veilig kan stellen.

De automatische piloot in mij is nog niet op de hoogte van wat het bewustzijn allemaal voor ogen heeft. Namelijk jezelf kunnen veilig stellen. Ik geloof dat het kan. Rustig ademhalen. Uiting van liefde of roep om liefde? Nee, het onbewuste in mij zei nu: er is sprake van een Creep. Angst komt op en mag de ruimte krijgen.

Het lichaam neemt hoe dan ook de ruimte!

Hoofdstuk 3: wijsheid van het lichaam

Ik droomde dat ik op de wc zat
En ik voelde in mijn droom dat ik nog wel meer moest plassen dan ik al gedaan had
dus deed ik dat
alleen niet langer in mijn droom
maar in mijn bed.

Bedwateren
‘Angst, gevoel van onmacht en hulpeloosheid, angst dat iets of iemand die sterker en groter is dan jijzelf, je kan verpletteren. Het is goed dat de natuur zijn verdriet en opgekropte spanningen, als de vuile rook uit een uitlaatpijp, verwijdert.’ uit: De Sleutel tot Zelfbevrijding, Christiane Beerlandt

Het slaat de spijker op zijn kop. Hoe alles met alles samenwerkt. 

Vlak voor het slapen gaan was het voorval weer in mijn gedachtes komen opdagen. 
Doemscenario's speelden zich voor mijn ogen af. Ik voelde mij zo klein. Druk zoekend hoe ik mezelf kon beschermen. Het één leidt tot het ander. De angst vindt zijn uitweg.

Ik kan alleen maar blij zijn
met de wijsheid van het lichaam
hoe alles samenwerkt
lichaam, geest, ziel
hoef ik alleen maar te luisteren
hoe alles elkaar lief heeft
zichzelf veilig kan stellen
een schone lei kan brengen
dat alles er zijn mag.

 Een bankje in het bos

In contact met de wereld
is er spelend een weg

-
Het was een dansavond
en de aderen stroomden rustig
Met twee benen op de grond ziet het alles
De mensen zijn er
Staan ook met twee voeten op de dansvloer
Een enkeling zit of ligt

In de dans met de ander
ligt het leven verborgen
De ontmoetingen vallen toe
-

Zijn bewegingen zijn een warm thuis
en we spelen in de ruimte

De ruimte staat toe te verkennen 
anderen te leren kennen
de wereld open in te treden
huppelend of heel langzaam stap voor stap
-

Met hem trek ik gekke bekken

Hij wijst mij de weg en we volgen de stromende energie-
we struikelen soms over elkaars bewegingen en vliegen soms de bocht uit
Vinden elkaar weer in de muziek

Wij dansen dichtbij elkaar en de harten kloppen en worden volledig omarmd
Aangeraakt

Hij gooit mij in de lucht en zwengelt mij zwevend rondom zijn lichaam alsof ik maar een veertje ben

Wij kopieerden elkaars bewegingen voor even

Hij laat mij lachen in de spontaanheid van het verhaal dat we creëren dat steeds weer terugloopt naar het begin

Het is zo
dat elk verhaal bij elke dans geboren wordt
en de geboorte zit vol verwondering, plezier en liefde
Ja de andere kant mag er ook zijn; soms ongemak of twijfels
Als het hoofd zegt dat het lichaam niet goed genoeg dansen kan
ja dan loopt het plezier weg

Als alles vergeten wordt en alles vertrouwd is
danst de avond met mij en dooft het de sterren

de ogen voelen vochtig
de borstkas bedrukt
de gemoederen waren gisteren kwetsbaar
de laag naar de wereld zo dun dat je gemakkelijk binnen zou kunnen komen
ik neig te verstoppen
iets of iemand heeft mij een schil doen laten afvallen klaarblijkelijk
maar naakt sta je liever niet in de kou
trage stappen tussen de temperaturen die doen openen
wees zacht voor jezelf

 

Ik kan nog zoveel beren op de weg zien staan
Overwegen en heroverwegingen maken- 
om de vraagtekens de baas te zijn.
De weg is niet recht te maken. 
Ik zal het gewoon gaan doen [Punt uit]

Alles zal vanzelf vorm krijgen

én alles heeft als vanzelf al vorm.

Ook vraagtekens hebben vorm

Het is een weg met een bochtje

Even denk je verdwaald te zijn,

misschien zelfs in cirkels te lopen,

maar daar doemt het moment op. 

Het eilandje aan het eind van de weg

is er speciaal voor jou. 

De natuur deinst haar uur er niet voor terug
Nú komt de zon op
en nú fluiten de vogels
Zalmroze en net wakker geworden blauw kleurt de hemel
’T zou zo mogen zijn dat vandaag een nieuwe dag aanbreekt
Er is niks dat steekt
dit moment mag alles er zijn.
De wereld oneindig groot
en het begint allemaal hier binnenin mij
De wereld ligt aan mijn voeten
de zwaartekracht doet zijn werk
De vogels weten
de natuur is mijn kerk.

Een droom
ik werd door de wekker wakker met de volgende woorden

‘Wij zijn sterk, Wij Zijn Sterk’

De machthebber was aan de macht gekomen zodra we ons geloof in onszelf verloren hadden.
De wijze had ons ervoor gewaarschuwd,
maar de gevolgen waren pas voelbaar toen het gebeurde.
Dat het zover was
hadden we eerst helemaal niet door.
Pas toen we wakker werden in een koude realiteit konden we onze intuïtie voelen.
Beperkt in onze vrijheid werd er op ons gelet.

Hij die het meest ongelukkig was
was alleen gaan lopen.
Ik zag hem pas weer samen toen zijn gezichtsuitdrukking totaal veranderd was.

Het was nog niet te laat.
Wij zijn sterk. Wij Zijn Sterk.
Als het geloof groot genoeg was,
zou de balans terugvallen.
Dan kon ieder weer in zijn kracht staan-
ook de machthebber, die zijn levensplezier was kwijtgeraakt en in extreme hoeken zijn uitdaging had gezocht.
Als ieder in liefde in zichzelf thuis kan blijven
hebben we huizen vol liefde.
Liefde wil gedeeld worden.
De deuren staan open
en iedereen is welkom zoals ‘ie is.
De liefde wordt gedragen.
Het evenwicht weet dat het tijd is te rusten.

‘Wij zijn sterk, Wij Zijn Sterk’
Iedereen danste en jubelde de woorden als in een slaapachtige roes mee.
De mensen kregen lichtvlekjes op hun lichaam.
Met het vertrouwen dat groeide-
begon je te stralen.

                                Glad Walstro                                       Watermunt

                                   Speenkruid                                Kleine Veldkers

                                     Brandnetel                                      Speenkruid

Spaanse Tortilla met aardappel, ui & ei
+ bovenstaande wildpluk-groentes

Dennennaalden + knoppen voor de thee
Bron van Vitamine C
Helend voor luchtwegen en blaas

 

Is dít dan het moment om te stoppen?

Gemieper over hoelang je er bent
- de uren tellen, niet de aandacht of de kwaliteit.
Ik ben eerder sneller dan langzaam
en kijk dan hoe de klok rustig zijn slagen slaat
en ik dan de deur alweer achter mij dicht sla..

Net toen ik begon zat het al te kriebelen:
de uren die geld brengen, niet de aandacht of kwaliteit.
Eerder vertrekken bracht angst om een profiteur van de klok te zijn die ik telkens voorbij holde
en ik dan weer kon doen met de tijd wat ik zelf wilde.

Welnu,
ik zou het moeten melden- mocht het voorkomen dat de wijzers langzamer slaan
en ik verder ben gegaan.

--------------------

Eigenwijsheid
Eigen-wijsheid

Ze zeggen dat het zo werkt
en dat dit de regels zijn.
Ik val voorover.
Moet ik hieraan voldoen?
Tja.. als het de regels zijn..
wie ben ik dan, om daar wat aan te veranderen?
Heb ik er überhaupt iets over te zeggen?

Ja. 
Zij inspireerde mij.

--

Zij noemt zichzelf eigenwijs.
Eigenwijs én direct.

Ze werkt al meer dan 10 jaar als buurtbus-chauffeur-vrijwilliger.
Toen het eens kneiterhard regende, reed ze iets verder dan de bushalte door om de vrouw dichter bij haar huis af te zetten.
Dat doet ze graag, met heel haar hart.
Het kost maar een paar minuten extra.
Maar, volgens de regels mag het niet.
Toch vindt zij het belangrijk en handelt ze ernaar,
vanuit haar gezonde verstand.

Vroeger werkte ze in de zorg.
Dan kreeg ze weleens te horen dat ze niet efficiënt genoeg werkte.
De klok was belangrijker dan de mens geworden.
Iets met een vrouw en appelmoes en dat die twee minuten die ze daar bezig was,
verspilde tijd was, want dat koste 2 minuten!
Ze wilden haar de les bijbrengen.
Maar, dat hoefde niet, ze nam per direct zelf de benen.
Zó wilde ze namelijk niet werken.

Ze werkt ook in de horeca.
Tijdens carnaval stikt het van de dronkenlappen,
maar zij wordt nooit lastig gevallen.
Ze geeft direct haar grens aan en ervaart daarom nooit enig probleem.

Ze stikt van de energie en zit maar lastig stil.
Ze is gepensioneerd, maar haar agenda zit helemaal vol.

Leven vanuit je hart, daarnaar handelen en jezelf daarin uitspreken.
Zou het daarom zo zijn dat ze energie voor tien heeft?

Spreek je uit, handel ernaar
en jouw weg vormt zich vanzelf?

 De jongen van de tak

Het leven,

het leven is gegeven.

 

De dag en de nacht
De zon en de maan
Het gaan en het staan

En ik kijk rond

'T zijn vragen die telkens bij mij wederkeren
over geld, wonen en werken.

Soms voel ik de haast
of laatst
dat ik me afvraag of ik niet gewoon met de ganse stroom mee moet gaan varen
dat ik de vragen de zee op stuur
en ik aan land blijf.

Nee,
het zonlicht straalt veel te mooi 
om haar zomaar te vergeten.
Dit bospaadje baan ik verder af.

Waar wil ik zijn?

Tis nu waar ik ben.
Waar de energie mij naar toe stroomde-
stroomt nu de winterrust en spiek ik door mijn wimpers of liefde hier écht wel huist.
De twijfels steken hun hand op om te vragen.

Hij vertelde over de geef-economie.
Ik voelde de rust in mij drijven.
Geef mij meer van dat.
Meer rust,
meer vertrouwen-
dat ik openbarst in zijn totaliteit
eens voor altijd onwetendheid van geld-werken-wonen : verledentijd.


Ik struin het internet af
en vind van alles.
Bladzijdes glippen langs mijn vingers.
Woorden spoken door het hoofd.
De complexiteit geboren,
vragen vliegen om de oren.
Het waait een aantal dagen.

Zij zei terecht
dat ik een contract ben aangegaan
en dat vraagt om zoveel euro per maand.
Kan ik dan zomaar op gratis vertrouwen gaan leven?
Gaat het echt vanzelf??
Past het contract bij die vorm van doen?
Of is het beter fatsoen, dat dan vaarwel te zeggen?

Hoe dan ook vallen dingen te proberen.
Ik stond even stil te kijken.

Dáár is zicht!
met de vraag wat ik zou doen met zoveel miljoen.

Gemeenschap kleurt de daken!

Het was de mist dat rond de deuren hing.
Koude mist die nadenkend zijn slag sloeg. 

We openen een nieuwe ruimte
waar de totaliteit leeft!

We mogen samen maken
en samen zijn- 
zij die hier zijn
en zij die hier komen.

Het leven ís gegeven.
Ik dank de sterren en de maan. 

De vragen zullen elders verder gaan.

Langzaam kruipt de toekomst al naar mij toe.
De werk-planning van het schoonmaken loopt vooruit
en even zit ik met mijn handen in het haar.
Ik wil niet dichtgeslibd worden met sop wanneer het leven begint.
Ik wil niet nadenken over wanneer vrij te vragen,
ik wil vrij zijn de fiets te pakken of de wind te volgen.

Als de lente komt

Als de lente komt
kijk ik uit naar ontluikend groen.

Door de blauwe luchten zal ik willen fietsen
de vogels volgen in hun dans.

De zachte bloesemgeur 
we maken een welriekende bloemenkrans.

Met een mandje vol heerlijks uit de natuur
strijk ik neer op een kleedje in het gras.
Tekengerei, spelletjes, een vrolijk deuntje.
Met een grassprietje in onze mond staren we naar de lucht.

Ik kijk ernaar uit buiten te slapen, buiten te koken
tuinen te bezoeken,
mensen te ontmoeten,
nieuwe paadjes te volgen.

Wie weet bruist er energie
voor een theatermaak-week met een groep vol mooie zielen.
Wie weet slaapt er een Couchsurfer hier in ons onderkomen,
help ik mee in de tuin, speel ik met de kinderen of help ik met huiswerk.

Ik kijk uit naar de tijdloosheid.
Waar de dagen geen naam kennen.
De zon opkomt en ook weer ondergaat.
De zee die naar mij knipoogt
en de golven die lachen.

Vredesvlaggen waaien als ik de deur achter mij dichtsla.
Vertrouwen op zak het open veld tegemoet.

Er was eens een man die samen ging wonen met zijn vriendin.
Zijn koelkast had hij nu niet meer nodig.
Zij had er namelijk ook al een. 
Hij besloot de zijne gratis aan de weg te zetten.
Het was een degelijk ding, 
maar niemand wilde hem hebben. 
Denken mensen misschien dat 'ie kapot is, omdat 'ie gratis is?
Er verstreek een week en toen zette hij er een prijskaartje bij van 50 euro. 
Binnen een dag was de koelkast gestolen..
-

Hij vertelde waarom hij niet meer voor geld werkt.
Hij doet dát- wat hem energie geeft, op basis van vrije gift.
En dat werkt, voor hem en zijn gezin.

Dapper?
Hij vind het helemaal niet dapper.
Vertrouwen op het kapitalistische systeem?
Dát vraagt om dapperheid in zijn ogen.

Afhankelijk van mensen zijn in plaats van een systeem voelt voor hem natuurlijk.
Gemeenschap is van groot belang.
Zorg dragen voor elkaar;
’t geeft het leven betekenis en vorm.

Het geld-denken kan de mens belemmeren in zijn doen & laten. 
Iedereen is geboren met talenten. 
Toch, houden we ons in.
We weten we niet hoe te geven, omdat er altijd iets tegenover moet staan, 
dat de waarde ervan eerst berekend moet worden. 
De stroom wil niet stromen met het hoofd dat er pontificaal tussen gaat staan.

Hij woont in een Kangoeroe-woning:
op de begaande grond woont een hulpbehoevende vrouw en hij met zijn vrouw en twee kinderen wonen op de bovenverdieping.
Er is een kleine gemeenschap rondom.
Die gemeenschap heeft een lijst van goederen die ze onder gemeenschappelijk gebruik stellen.
Zo hoeft niet iedereen een ladder of boormachine in huis te hebben.
Samen delen samen spelen

--

Ja, geld is handig.
Je kan er van alles & nog wat mee kopen.
Eten, een warme jas, een zonnige vakantie, een cadeautje, etc
Het maakt dat je je veilig voelt
en daarnaast ook vrij en onafhankelijk.
Als je genoeg hebt, hoef je bij niemand aan te kloppen. 

Wel, wat is dan genoeg?
Bestaat er zoiets als genoeg geld?
Of is het altijd een zoeken naar meer?

En ja, stel je voor.. ergens voor moeten vragen!
Hoe doe je dat?
Zwaar ongemakkelijk, pijnlijk of vervelend?
En ontvangen, ook niet zo eenvoudig..
Voor wat, hoort wat..
Nee: voor wat, hoort niks!, zegt hij.
Stel je voor als iedereen onvoorwaardelijk zou geven en kunnen ontvangen.
_

Alles is met elkaar verweven.
We leven op een planeet van onderlinge afhankelijkheid waarin als je tegen het ene schopt, 
het andere omvalt.  
Hoe kan het zijn dat een stukje goud ons kan doen denken dat dit niet het geval is?
Dat we onafhankelijk zijn?

Hij vertelde over de man die eens een jaar zonder geld leefde.
Daar wordt je inventief van.
Tja, wat als je je angst gewoon gaat leven?
Bang niet genoeg te hebben? Blut te zijn?
Even niet meer dat zoeken naar meer geld. 
Misschien ervaar je dan hoeveel je al wel niet hebt.
Uiteindelijk gaat het er helemaal niet om, om voldoende geld te hebben.
Maar, om je geliefd te voelen, voedsel, water en een warm onderdak te hebben.

Door het roer volledig om te gooien, even onafhankelijk van geld te zijn, 
ontstaat misschien wel dat gevoel van diep vertrouwen op het Zijn.

dat er altijd genoeg is
dat er zelfs overvloed is
je hoeft het alleen maar te zien
beginnend bij wat jij al (in je) hebt. 
-

Ervaar wat jou energie geeft,
het is dat waar jij in te geven hebt.
Het hoeft niet dat ene te zijn dat jou gelukkig maakt.
Wie weet zijn het tal van verschillende dingen.

Economie is een mentaal construct.
Vergeet het even, voor een moment en bedenk..

Wat als geld geen rol speelde,
wat zou je dan doen vandaag?


https://marcsiepman.nl/ 


Andere inspirerende video's
https://www.youtube.com/watch?v=ATmPO6_Nk54&t=494s 
https://npo.nl/start/serie/dus-ik-ben/seizoen-2015/ik-mijn-geld_1/afspelen