lugt en berg

Een thuis waar ik mij kan terugtrekken.

Een thuis waar ik mij kan terugtrekken.

Ik wens een huisje te betrekken.
Daar waar ik kan zijn.
Waar ik uit het raam kan kijken en de mensen voorbij zie lopen.
Waar ik uit het andere raam kan kijken, daar de bloemen en het roodborstje op een paaltje zie.
Het is er stil en soms klinkt er muziek.
Soms is er iemand op visite en soms staat de voordeur open en waait er wat binnen.

Ik heb een eenvoudig bureautje.
Daar ligt mijn waarnemingen-boek en mijn natuur-studieboek.
Mijn laptop ligt eronder.
Soms ligt er wat te drogen.

De koelkast koelt zelfgemaakte gezonde voedselwaren.
En een plankje met fermenteer-experimentjes .

Wil ik wat leren,
dan zal ik mensen vragen of Soms een weekje een andere plek verkennen.
Of ik spring op mijn fiets, vandaag.

Dit kan het zijn,
dat kan het ook zijn.
Eigenlijk hoeft het nergens aan te voldoen.
Wanneer de lucht niet op de grond valt,
zal elke vorm die het krijgen gaat, groeien.

--
Vanochtend voelde ik mij opgesloten.
Ik kon niet vinden waar de deur op slot zat.
Ik wist dat als ik ging fietsen de deur vanzelf open zou gaan.

Hing het al in de lucht?
De wolk die ons de Nee kwam brengen.
Zojuist zat ik nog op de bank te kijken naar vacatures.
Een fulltime baan, ik zou het wel willen dat ik het zou willen
Maar ik wil het niet..
En dan de part-time baantjes,
ik zou er vast mijn weg in vinden door het gewoon te ervaren
en mij dan mee te laten stromen.
Als de stroming te hevig is val ik vanzelf in een fijne zijstroom die bij mij past.
Ik zal werken om het leven te kunnen betalen.
Maar liever leef ik en betaalt het leven zich vanzelf.

Het is een Nee
Het huis gaat naar de andere partij.
Het schilderij is plots opgelost in een wit canvas.
Ik staar even naar de leegte.

Ik wil buiten zijn als de zon schijnt
en naar binnen kunnen trekken als het regent, sneeuwt of donker wordt.
De planten die naast mij groeien wil ik leren kennen.
En het lichaam waar ik in woon.
Niks wil ik de rug toekeren.
Als ik maar kan bewegen.
In de beweging zit de lucht die mij zuurstof geeft.

We zouden met z’n drieën daar intrekken.
Gaan we nu met z’n drieën een nieuw huis zoeken?
Of is het nu tijd een andere weg in te slaan: op reis?
Door het idee naar buiten te brengen kan ik het voelen.
Mijn hoofd fluistert engengengeng
Want: nieuwnieuwnieuwnieuw.
Na twee jaar bijna elke dag samen te zijn vraagt dit hoofd zich ineens af of ik wel alleen wil/kan gaan?
Zal ik hem dan niet enorm gaan missen?
Nee, vandaag handelen we niet uit angst.
En doemscenario’s kijken we niet aan.
Wanneer het negatieve zelfbeeld in mijn zak begint te jammeren over zijn zwakheid hoef ik niet te luisteren.
Vanuit hartsverlangen zal ik handelen.
En alles is al goed.