Was dat een aanval van de boom?
Moet de tafel nu terugvechten om zijn tafel-territorium te bewaken?!
Pff.. natuurlijk is dat geen aanval!
Wat haal je je je in je hoofd..
Die boom en de tafel kunnen echt geen ruzie hebben hoor.
De boom doet gewoon zijn ding, namelijk het laten vallen van eikels.
En de tafel, die staat daar toevallig onder.
Ze hebben verder niks met elkaar van doen, behalve dat ze in elkaars nabijheid verkeren.
Waarom denken wij mensen dat het bij ons anders werkt?
Dat wij als tafels wel moeten terugvechten tegen bomen?
Hieronder volgt een flipperdeflapse-tekst die je misschien naar het hoofd stijgt of gewoon rustig naar je tenen. Anyhow. Opgeschreven vanuit een waarnemende overwegende houding.
———————-
Welkom bij:
De kunst van het onpersoonlijke
Wat als we, - of om te beginnen- wat als ik, de dingen niet persoonlijk neem?
Voorbeeld:
Ik zeg dat zijn stropdas scheef zit.
Hij gooit een rot ei naar mijn hoofd.
Dit ei heeft niets met mij te maken.
Voorbeeld:
Hij vindt dat ik er leuk uitzie.
Hij geeft mij een bosje madeliefjes.
Deze madeliefjes hebben niks met mij te maken.
Huh,
Maar jíj zei dat zijn stropdas scheef zit!
En jíj ziet er leuk uit!
Hoezo heeft het dan niets met jou te maken?
De Persoon:
kijk eens, een mens
Wat zie je?
Nou, uh.. ik zie
Een lichaam, met armen, benen, voeten en handen, ogen en oren, nagels en tanden..etcetera etcetera
En wat gebeurt er met dat lichaam?
Dat lichaam dat loopt en rent, huppelt en slentert, roept en fluistert.. etcetera etcetera..
En blijft dat lichaam/de mens blijft die steeds hetzelfde?
Uhh.. nee, het wordt eerst steeds groter, krijgt na verloop van tijd rimpels, soms wordt het wat wijzer, etcetera etcetera
Dus het lichaam, de mens is steeds aan verandering onderhevig?
Tja, eigenlijk wel ja!
Hoe kan het dan dat we over een vaste persoon spreken?
Bijvoorbeeld over Madelon.
Dan bestaat Madelon toch helemaal niet?!
Enkel het gedachtespinsel dat de naam Madelon heeft bestaat werkelijk.
Bijvoorbeeld. Persoon: Madelon, persoons-beschrijving:
Madelon houdt van voetbal, terrasjes pakken met haar vriendinnen en shoppen.
Piet vindt Madelon een mooi meisje om te zien en geeft haar een bosje madeliefjes.
Het bosje bloemen heeft werkelijk niets met Madelon te maken in haar wezen.
Het heeft enkel&alleen iets te maken met het idee wie Madelon is, in dit geval- haar uiterlijk, haar lichaam. (Het altijd-veranderlijke!)
Het bosje madeliefjes komt van een wezen dat de naam Piet kent.
Dit wezen dat de naam Piet draagt heeft in het zien van het wezen Madelon schoonheid ervaren. Schoonheid die dit wezen misschien ook ervaart bij het zien van madeliefjes.
Piet ervaart schoonheid en zo voltrekt zich de handeling.
—
Right.. de personen-wereld.
Tja, het zijn ook deze personen die lijntjes hebben getrokken over de aarde. Dit stukje grond is van mij en dat van jouw. Daar zijn de landen uiteindelijk geboren.
/
Stel, land X gooit een bom op land Y.
Moet land Y dan maar een bom terug gooien om te laten zien wie de sterkste is?
Wat zou dat communiceren, als we het in woorden zouden zetten?
Iets als: ‘hier heb je ook een bom, zie je eens hoe dat voelt, het doet pijn!’, of: ‘hier een bom, ik ben bang, blijf bij mij vandaan’
-
Waarom ís er oorlog?
Landen zeggen ruzie te hebben.
De een heeft iets fouts heeft gedaan en dat zal de ander niet in het ongewisse laten.
Het moet worden gestraft met iets anders fouts. Ter verdediging!
Zo vliegen foute dingen heen&weer.
Waarom - is - er - oorlog
Er - ís oorlog
wat als elke aanval onpersoonlijk is?
Dat de aanval in die zin niet bestaat.
Enkel de aanval naar jezelf.
Reageer je anders met dat weten?
Kunnen we aanval als onpersoonlijk gaan zien?
Oorlog als onpersoonlijk?
Landen die geweld gebruiken, kunnen we die als mens zien? Een mens die de weg kwijt is?
Iemand die rotte eieren naar mensen gooit, die verkeert echt niet in een vredige staat. Deze persoon lijdt.
Kunnen we de lijdende mens tot ons nemen met liefde?
Kan dat onze verdediging zijn?
“Ho zeg!!
Moeten we Ons dan zomaar overgeven aan die foute boel?!”
“We zullen worden overgenomen… in beslag worden genomen door die terroristen..”
Zou het werkelijk?
Die terroristen zijn ook mensen.
We hebben al-tijd met mensen te maken.
Mensen van vlees en bloed.
Mensen waarvan liefde door de aderen stroomt.
Bij sommigen geblokkeerd is.
-
Opvoeding, waar je geboren bent, wie je tegenkwam om de hoek van de snackbar..- het maakt dat je nu bent wie je denkt te zijn, naar wie je handelt te zijn.
-
Kunnen we elkaar in de ogen blijven aankijken?
Wanneer iemand eikels wil gooien, gooit iemand eikels.
Diegene kón niet anders. Net zoals de boom niet anders kon.
Elk moment kunnen we opnieuw kiezen.
De eikel-gooier maar ook jij als ontvanger.
Als de eikel-gooier niet beter weet,
Weet jij het dan?
Als jij de liefde kent
Kies je dan voor haar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten