Na na na na na
Haar hond heet Picasso
En alles heeft een reden
Ze danst in de keuken
Fabelachtig eenzaam als de nacht
Ze zingt over liefde
—
Spinvis
REFLECTIE INTROSPECTIE
Wanneer de woorden een ruimte kunnen schenken
Schenk ik mezelf nog wat thee in
Als het stil is kan ik deze persoon zien
Kan ik het wagen te vragen
deze wereld binnen te treden.
Persoonlijke Waarheden
waar zie ik waarde in?
Ontspanning.
Moeiteloosheid.
Liefde ~
De genialiteit van de natuur;
het zelfherstellend en zelf-aanwijzend vermogen van het lichaam.
Openstaan voor dat wat zich aandient.
Je hebt de tijd- je bent de tijd <>
Wees de tijd en wordt daarmee de tijdloosheid van het moment.
Wie denkt dit ik wat ik ben?!
Een zoeker met vinders-mentaliteit. Een kind op aarde. Een waarnemer. Een liefhebber voor wat groeit-en-bloeit. Een nieuwsgierige naar het zijn van de mens.
In welk vaarwater bevind ik mij?
Durven te vertrouwen op de stroom van het leven.
Een zoekende beweging; op welke manier wil ik leven/wonen/werken? Op eigen benen staan-
Die beweging zich laten voltrekken!!
Een verlangen vervuld te zijn waar dit hart voor wil leven.
Een verlangen naar de ruimte waar persoonlijke talenten en het leven samenkomen.
Tijd om frustratie en angst in de ogen te kijken.
Mijn stem uit het hart te laten klinken met deze beide voeten op aarde _
—
Zo’n drie maanden zijn Lars en ik onderweg met onze fietscaravans.
Het is een van hier naar daar, en toch zijn we altijd hier.
Het is verassend hoe snel het verleden zichzelf uitwist.
Nu zijn we hier in Raalte- bij mijn ouders thuis.
Het is tijd voor reparatie.
En, ook een bezoekje aan een mogelijke toekomst..
..Aan de horizon rijst er namelijk een huis op.
Een huurhuis op de hoek van de straat.
Wel, uit 1921.
Witte muren die tegenover elkaar staan.
Een wc en een douche.
Een snackbar-geur van de buren die via het raam naar binnenglipt
Een achtertuintje.
De auto’s die aan de voorkant voorbij rijden.
Met z’n drieën gaan we kijken of we hier willen wonen.
Het is andere koek.
Een koekje zonder wielen-
Een koekje die best wel groot is-
Het koekje kent een contractje en een prijskaartje.
We kunnen het koekje samen eten; met z’n drieën of eventueel vieren.
Of ik zo’n koekje zou willen eten?
Ik had mijn ogen er niet zo naar gericht
Ik keek naar het groen, de vogels, over de uitgestrekte weide
Nu ligt dit koekje voor mij
En, ik voel er wel trek naar.
Ik wil ervaren hoe het smaakt.
Dit is een woonwijk in de stad.
De stad huist vele mensen en geluiden.
Laat uzelf kennen!
Nu mijn hoofd volledig in het groen steken, dan zal ik de mensen missen.
De mensen rijden langs in autootjes of fietsjes.
Sommigen lopen-
Mensen zwaaien elkaar gedag en er worden gesprekken begonnen vanuit het open raam.
Kris kras flip flaps..
De stad lijkt wel al is het één mensenlichaam.
Er wordt aan de weg gewerkt en er wordt gerust in tuinstoelen.
Er wordt nieuw leven verwekt net zoals er oud leven afsterft..
De stad leeft!
Ik leef!
Ik zal je ontmoeten-
—
Ennuh, wat als we off-grid gaan in de stad..
Kan dat??? :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten