lugt en berg

We hebben ons avondeten achter de kiezen.

Het is nog warm buiten.

We liggen in onze fietscaravannetjes 

We vragen ons af wat Geluk nou eigenlijk is.

Zijn we gelukkig?

Ik ken niemand die niet gelukkig wil zijn. 

Het lijkt bij uitstek hét levensdoel. 

Alsof het een reclame is die alsmaar blijft draaien. 

Maar weten we hoe het eruit ziet?

Weet jij hoe het er voor jou uitziet?

Gemiddeld genomen wordt er gelukzalig gesproken over veel van de volgende activiteiten.

Met vrienden zijn, uiteten gaan, op vakantie gaan, in een snelle auto rijden, bungee-jumpen, winkelen, alcohol nuttigen en feestjes.

Sommigen zetten deze onderdelen dan in voor hun geluksformule. Om zoveel mogelijke van dit soort momenten te creëeren. 

Het zijn losse fragmenten. 

Fragmenten die vol kleur zitten, maar schraal wegvallen tegen het licht van alledag die veel vragen mag.

Er moeten meer feestjes komen of meer geld. Dan is het geluk er weer. 

Niet dat we er iets aan kunnen doen dat we zo zijn gaan geloven, wel?

Op de basisschool zit je al in de kring en wordt er gevraagd naar wat je in het weekend hebt beleefd. 

Als je dan zegt dat je heerlijk naar de lucht hebt zitten kijken en naar de mieren. Of dat je eigenlijk al weer vergeten bent hoe het weekend was- 

Dan word je denk ik toch wat raar aangekeken.

Het Dinopark of de kermis is meer benoemenswaardig. 

Wanneer je tussen de geluksfragmenten valt, kan je teren op je verleden- op je gelukkige herinneringen, of je kijkt uit naar de toekomst waar zo’n fragment op je wacht- terwijl je uit het raam kijkt van je kantoor, wacht op het weekend. 

Ach ja, 

Is het zo?

-

Ik keek ook uit het raam. 

Niet naar het weekend- want weet ik veel welke dag het is?

Nee, ik keek uit naar de bouwweek die voor mij lag. 

We zouden een paar dagen gaan helpen met het bouwen van natuurlijke huisjes op een eco gemeenschap. Het was als een stip op de horizon waar we ons voor hadden aangemeld. Al even waren we in de buurt, zwierven we nog wat rond in de omgeving. Nu was het bijna zover, morgen zouden we erheen fietsen. Maar dan ontvangen we een mailtje: - schurft - op eigen risico… Hmm!

Ze schrijven hoe je besmetting kan oplopen en dat ze er zoveel mogelijk aan doen om dat te voorkomen. Toch, het blijft een risico. 

De eerste reactie die bij mij omhoog schiet, is dat ik me niet zal laten leiden door angst. Oké- het mailtje komt wel erg kriebelig binnen, maar als ik het even rustig laat bezinken zal het vast wel vrede vinden -toch? Dan kunnen we er gewoon heen gaan, zoals we bedacht hadden, zoals ik ernaar toe geleefd had..

Lars relativeert mijn eerste reactie met het idee dat je een brandend huis ook niet zomaar binnenstapt. Waarom jezelf forceren? Alleen maar om je verwachtingen of verlangens waar te maken? Is dat het waard?

De volgende ochtend word ik wakker en denk ik weer aan die kriebelige beestjes die dan onder je huid zouden kruipen. Daar zit ik echt niet op te wachten! Ja, wie wel?!

Als ik of als Lars het oploopt zal het vast een ramp zijn in de fietscaravan. Met de regen en soms wat omslachtige gang van zaken die tijd en energie kosten, hebben we op zich genoeg op ons kleine bordje. 

En als ik me nou voorstel dat ik op de bouwweek ben, dan zit die kriebelige gedachte die ik probeer te voorkomen steeds in mijn hoofd. Daar word ik al helemaal niet blij of gelukkig van. 

We besluiten dus om niet te gaan. 

Daar zitten we dan aan de picknick-tafel. Een hete dag ligt voor ons. Ineens schijnt de zon zijn stralen op een stukje doelloosheid en schijnt dat fel in mijn ogen. 

Ik begin te googlen naar mogelijke workaways. Iets waar er wat te leren valt, waar mijn nieuwsgierigheid zijn gang kan gaan, waar ik kan groeien, ontdekken en verbinden.

Mijn ogen worden vierkant van het schermpje en de hitte van de ochtend stijgt nu al naar mijn hoofd. 

Oké hup, we hebben beweging nodig, dat de gedachtes en gevoelens kunnen ademen. We pakken in. 

Even kijk ik nog op de app Warmshowers (fietsers bieden fietsers een warme douche en slaapplek aan). We zitten relatief in de buurt van Valthe- zo’n 25 km zou het zijn. Ik stuur haar gewoon een berichtje. We fietsen die richting op en dan zien we wel hoe het loopt. 

Op de fiets voel ik de felheid van de doelloosheid afzwakken. 

Het landschap trekt voorbij en het fietsen brengt een aangenaam windje. 

Er valt genoeg te zien.

Het is genoeg om te zijn.

———

Gelukkig zijn

Gelukkig - zijn

Gelukkig - te - zijn

.. te  zijn

Wat als we de nadruk niet leggen op het woord Gelukkig,

Maar op het Zijn.

Aan Gelukkig hangen allerlei ideeën met prijskaartjes en/of verwachtingen.

Soms is het geluk niet beschikbaar, is het uitverkocht, komt er iets tussen (tja een mailtje dus!), of valt het tegen. 

Je voelt je op zo’n moment ineens ver verwijderd van dat gelukzalige goud.

Zijn, daarentegen, is altijd beschikbaar- Nu, onmiddellijk. 

Kan je gelukkig zijn te zijn?

Gewoon- te zijn!

 

Gelukkig - geluk - het is gelukt?

Extatisch, een oprisping, een hoge golf

De golf blijft niet in de lucht hangen

Vredig is de oceaan 

Er kan niets van mij worden afgepakt

Ik hoef niets te doen of te vergaren

Geluk te ervaren

~