lugt en berg

 De schreeuw heeft haar verlangen geraakt.

Ik pak mijn tas en ga workawayen.
Alleen.

 

Ik wenste een huisje te betrekken.
Daar waar ik kan zijn.
Waar ik uit het raam kan kijken en de mensen voorbij zie lopen.
Waar ik uit het andere raam kan kijken, daar het roodborstje op een paaltje zie.
Waar het stil is en waar soms muziek klinkt.
Soms is er iemand op visite en soms staat de voordeur open en waait er wat binnen.

Dat huisje
dat ben ik.

-
 
Misschien wilde ik het verlangen niet horen.
Drukte ik het in een hoekje.
Maar wat zoek-je?
Ja die stem die in dat hoekje van zich laat klinken..

Het idee om met z’n drieën iets te huren voelde goed:
samenwonen met twee hele leuke mensen.
Twee mensen die mij doen lachen, inspireren, thuis laten voelen.
Het zou een veilige haven zijn waar ik mij kan terugtrekken.
Mijn weg om te leren zal ik wel vinden tussen het werken door dacht ik.
Maar, het huis liep weg
en andere huizen kijken schuw een andere kant op.

De schreeuw heeft haar verlangen geraakt.

Ach, tis zo dramatisch niet.  

Ik heb er veel zin in.
Dat is reden om gewoon te gaan.
En tegelijkertijd kan ik er dus heel dramatisch over doen.
Er zijn heel veel leuke mensen op aarde,
maar hij is daar wel eentje van die mij zeer dierbaar is geworden.
Ach wat wil je als je samen zo nu en dan op twee benen loopt?

Soms voel ik mij een alien op deze planeet.
Kijk ik om mij heen en denk
wat gebeurt er allemaal in hemelsnaam?
Andere momenten neem ik alles waar en is dat het-
de waarneming vliegt voorbij en laat een glimlach achter.

Ik voel mij begrepen door hem, gehoord, gezien en geliefd.
Ene hij zei dat we in een vorig leven Vikingbroeders waren 
en ene zij zei dat we eens vader en dochter waren. 
Welja.. dit leven zijn we elkaars geliefden.
Ik houd van hem met heel mijn hart
en de gedachte dat onze wegen zouden scheiden laat tranen over de wangen rollen. 
Al is het misschien voor maar even en zijn we alsnog bij elkaar in de buurt.
Toch, dramatisch kan ik erover doen.
Dramatisch zijn de gédachten.
De gedachten die we allang hadden gepoogd naast ons neer te zetten,
gesteld dat we twee individuen zijn die allebei hun eigen pad bewandelen.
Dat we dat tot nu toe samen deden, kent niet de eeuwigheid toe.
We zijn niet getrouwd, want wie houd je voor de gek?!
We hebben ook géén relatie, want wie houd je voor de gek?!

:we hebben helemaal niks en daarmee alles.
-

Misschien moet je er niks van hebben, van dit soort open stuurloze ideeën. 
Wel... je hoeft er ook niks mee te hebben.
Ik rijd op mijn stuurloze fiets en jij op jouw fiets.




de liefde = oneindig
de liefde fietst voorbij wat we zeggen
voorbij wat we deden
en voorbij wat we verkondigen
laat ons niet zondigen!
enkel in vlammen te verhitten
in het moment dat we nu leven
is liefde alles wat we aan eenieder kunnen geven


--
Elke dramatische gedachte die opkomt, nostalgisch, van hoe fijn het was of hoe fijn het zou kunnen zijn, samen >
Floep. In de prullenbak.

Dit besluit is nu. En elk moment dat volgt komt als vanzelf.
Hij gaat weer fietsen met de fietscaravan en ik workawayen in Nederland-
tot het tijd is voor weer iets anders.
Zo gaat het altijd. 
Ik laat mij verrassen. 
Het leven is een ontdekkingstocht
en ik ben eraan verknocht.
------------