Het is de tijd dat de ganzend gakkend overvliegen
dat de ochtend de mist raakt in haar frisse oranje nevelen.
Het laatste gras is gemaaid
en in de bossen zijn de paden nóg zichtbaar.
Wel, de bladeren beginnen een voor een te blozen.
Ruik eens.
De tijd komt dat ze hun verblijfsplek opzeggen en zich overgeven aan het lot
van hun bestemming.
De eerste kastanjes liggen al te pronken op de grond.
De teunisbloemen haasten zich niet en laten hun laatste bloemen aan de wereld
zien
en de zonnebloemen zijn het licht zelve.
Neem me mee in uw kern
Neem me mee naar binnen en omhul mij in de koude nacht
met uw deken van geborgenheid en mystieke kracht.
Laat mij uw kennen, bron van kracht.
Sta mij toe, sta in mijn kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten